Sunday, November 29, 2020

කුමරතුඟු මුනිදසුන් ගේ පැරැණි ම පැදි පෙළ


කුමාරතුංග මුනිදාසයන් විසින් ලියන ලද පැරැණි ම පැදිය ලෙස සැලැකෙන්නේ 1905 දී "කණා කවුද?" යන මැයින් කවි කොළ විරිතින් ලියා පුවත්පතක පළ කළ තනි පැදියක්. ඉන් පසු කුමාරතුංග මුනිදාසයන් ලියූ සපිරි පැදි පෙළක් හැටියට හමු වුණේ 1907 අගෝස්තු 20 වැනි දා දොන් ජානිස් මුතුකුමාරණ නම් වැඩිමහලු මිතුරකුට ලියා යැවූ ලියුමක්. එහෙත් මේ සමඟ පළමු වරට මාධ්‍යයක පළ වන පැදි පෙළ අර කී මිතුරාට ම 1907 ජනවාරි 20 වැනි දා ලියා යැවූවක්. ඒ අනුව මෙය තමයි කුමාරතුංග මුනිදාසයන් ගේ දැනට හමු වී ඇති පැරැණි ම පැදි පෙළ!

එවක කොළඹ ගුරු ඇබෑසි විදුහලේ ඉගැනුම ලැබූ විසි හැවිරිදි සිසුවකු වූ කුමාරතුංග මුනිදාසයන් මේ ලියුම ලියලා තියෙන්නේ දොන් ජානිස් මුතුකුමාරණ නැමැති වැඩි මහලු මිතුරාට යි. පසු ගිය වසරේ තමන් ගේ ඉගැනුම් කටයුතු සඳහා ඔහු ගෙන් ලැබුණු රුපියල් හතක මුදල වෙනුවෙන් ස්තුති කරන කුමාරතුංගයන් මේ වසරේ ඉගෙනුම් කටයුතු සඳහා රුපියල් පහක් දෙන ලෙස මේ පැදි පෙළෙන් බොහොම යටහත් ව ඉල්ලා සිටිනවා.

මේ පැදි පෙළ අප වෙත ලැබුණේ රුහුණු සරසවි සිංහල අධ්‍යයනාංශයේ මහාචාර්ය ධර්මා රාජපක්ෂ මැතිනිය ගෙන්. එතුමියට මේ පැදි පෙළ ලබා දී ඇත්තේ උසස් පෙළ පිළිතුරු පත් ඇගැයුම් මඬුල්ලක දී හමු වූ පාසල් ගුරුවරියක්. ඇය දොන් ජානිස් මුතුකුමාරණයන් ගේ දියණියන් කෙනකු බව එතුමිය කීවා. අභාග්‍යයකට ඒ ගුරුවරිය ගේ නමක් ගමක් ඇය ගේ මතකයේ රැඳිලා නැහැ. කෙසේ වෙතත් මේ පැදි පෙළ මෙසේ රැකගෙන අප වෙත ලබා දීම ගැන මහාචාර්යතුමියට අප හැම ගේ අවංක ආදර ස්තුතිය හිමි විය යුතු යි.

මේ පැදි පෙළ දෙ අතකින් ම ඉතා වැදැගත් වෙනවා. එක් අතකින් මෙය කුමාරතුංග මුනිදාසයන් ගේ ඉගැනීම සඳහා ජානිස් මුතුකුමාරණ නම් වැඩිමහලු මිතුරා මුදල් දුන් බව මුල් වරට හෙළි කරනවා. අනෙක් අතට විසි හැවිරිදි වියේ දී කුමාරතුංග මුනිදාසයන් විද්‍යෝදය ගුරු කුලයේ අක්ෂර වින්‍යාස සම්ප්‍රදයය අනුගමනය කළ බවත් පද බෙදීම ගැන කිසි දු සැලැකිල්ලක් දක්වලා නැති බවත් මෙය හෙළි කරනවා. මේ දෙක ම වැදැගත් අනාවරණ බව අමුතුවෙන් කිය යුතු නැහැ.

මේ මහාර්ඝ වස්තුව මා වෙත එවීම වෙනුවෙන් මහාචාර්ය ධර්මා රාජපක්ෂ මහාත්මාවට යළි යළිත් පින් සිදු වේ වා!

=============================================================== 

සෙත්වේවා!

පුන් සේ රැස් තුරු හර හර නිතර යසස හරණ
බින්දූ සේ මිණි රිපු නම් සිය කොඳ හිම කිරණ
දොන් ජානිස් මුතුකුමරණ නම්දර මැතිවරණ
ඉන් දා සස් රන් ගිර ගිම් දන ලැබ සුර සරණ

කිරණ සිය දරානෝ මත් සුමිත් ගිම් කරානෝ
සතරඳුරු හිරානෝ තුම් රුවින් පන් සැරානෝ
නුවණ ගණිසුරානෝ පෑ විකුම් සිව් කරානෝ
සැරද සොහොයුරානෝ කල් සහස් වත් දරානෝ

ලඳ උවිඳු උරේ රැන්දූ ලඳුන් දික් නුවන්හි
අඳන අඳන රූ සිත් මින් යදින් සිත් සතොස් දුන්
සොඳ ගුණබරණින් දුල් ව උතුම් සෝයුරානන්
පද වැඳ මේ ලෙසින් දන්වා සිටිම් වී බැගෑපත්

මෙමට ඉගෙණ ගන්නා පිණිස සත තතු
පිහිට වෙනා ඔබ යස දස දෙස දිමුතු
විතුට මෙලක රැක්මේ දෙවියෝ නියුතු
හිමට රකිත්වා වෙර සැප දී අමුතු

මෙන්නේ සිතැඟි මට සොහොයුර පරසිද්දේ
දුන්නේ සතකි රුපියල් ගිය අව්රුද්දේ
දෙන්නේ නම් පහක් තව දිය විල මැද්දේ
වෙන්නේ ම ය පුබුදු ඔබ යස සර සුද්දේ

දපා හරණ අමිතුරු කිරි කෙසර ලෙසේ
සෙපා සුගුණ යුතු සොහොයුර බසැති රසේ
එපා නො කොට මා මෙම අයදුම නොලසේ
දෙපා නැමද අයදිමි සිදු කරණ ලෙසේ

මේ වගට: මලනු වන
මුනිදාස කුමාරණතුංග වම් හ.

1907 ජනවාරි 20

Wednesday, November 18, 2020

නො කියවන සිසුවා සරසවි නො යා යුතු ය!













"Two books a week is the normal ration, three not unusual: and this goes on throughout one's life. From children's stories and fiction, one slips unselfconsciously into biography, travel, poetry, drama, and ultimately into solid literature. This is the main part of the education of the undergraduate; and indeed a student who does not read at least two books a week ought not to go to a University, because he lacks education, no matter how many examinations he passed."

Prof. Sir William Ivor Jennings

 "... සතියකට පොත් දෙකක් කියැවීම සාමාන්‍ය අනුපාතය යි. එය සතියකට පොත් තුනක් වුව ද අසාමාන්‍ය නො වේ. මෙය යමකු ගේ ජීවිතය කාලය පුරාවට ම අදාළ ය. ළමා කතාවලින් සහ ප්‍රබන්ධ කථාවලින් පටන් ගන්නෙක් අවිඥානික ව ම චරිතාපදාන, චාරිකා විත්ති, කාව්‍ය, නාට්‍ය ආදිය ඔස්සේ අවසනැ සාරගර්භ සාහිත්‍ය කරා කෙමෙන් යොමු වෙයි. උපාධි අපේක්ෂකයකු ගේ අධ්‍යාපනයේ ප්‍රධාන අංගය වන්නේ කියැවීම යි. ඇත්තෙන් ම, සතියකට පොත් දෙකක් වත් නො කියවන ශිෂ්‍යයා විශ්වවිද්‍යාලයයකට නො යා යුත්තෙකි. මන් ද යත් කොතරම් විභාග සමත් කළ ද ඔහු ඌන අධ්‍යාපනයක් ලබන්නකු බැවිනි..."

මහාචාර්ය ශ්‍රීමත් අයිවර් ජෙනිංග්ස්

Source: Jayawardane, Amal, "Jennings on University Education" More Open than Usual, (ed.) R.A.LH. Gunawardana, University of Peradeniya, 1992.

Background Image: Cover page of the book, "Sir Ivor Jennings and the University of Peradeniya" by Samapth Bandara.

Image courtesy: Dilanjana Madhushan Pathirana



Tuesday, November 17, 2020

පුරාණ සුවර්ණ භාෂිත



01. 

वैयाकरणप्रशंसा  

वैयाकरणकिरातादपशब्दमृगां क्व यान्ति सत्रस्ताः |
ज्योतिर्नटविटगायकभिषगाननगह्वराणि यदि न स्युः ||         

- सुभाषितरत्नभाण्डागार (42.1)  

වෛයාකරණප්‍රශංසා

වෛයාකරණකිරාතාදපශබ්දමෘගාං ක්ව යාන්ති සන්ත්‍රස්තාඃ
ජ්‍යෝතිර්නටවිටගායකභිෂගානනගහ්වරාණි යදි න ස්‍යුඃ

- සුභාෂිතරත්නභාණ්ඩාගාර (42.1)

ව්‍යාකරණඥයන් විසින් පලවනු ලැබූ අපශබ්ද නැමැති මුවෝ බියේ පැන ගොස් ජ්‍යෝතිර්වේදීන්, රංගනශිල්පීන්, ගායකයන්, වෛද්‍යයන් ආදීන් ගේ මුඛයට වදිති.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

02.  

एकाक्षरं सदाचारं - यो गुरु नाभिवन्दथे 
स्वान योनि शतङ् भूत्वा - चण्डालेश्वपि जायथे  

ඒකාක්ෂරං සදාචාරං - යෝ ගුරු නාභිවන්දතේ
ස්වාන යෝනි ශතං භුත්වා - චණ්ඩාලේෂ්වපි ජායතේ

එකකුරෙකුදු               ඉගැන්වූ
ගුරු හට නො වැඳි        මිනිසා
සිය වර බලු වැ                  උපදී
මිනිස් වර සැඬොලෙක්     වේ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

03. 

एकामेवाक्षारं यस्तु - गुरुः शिष्यन्तु शिक्षयेत् 
पृथिव्याङ् नास्ति तद्द्रव्यङ् - यद्दत्वा चानृणि भवेत्  

ඒකමේවාක්ෂරං යස්තු - ගුරුඃ ශිෂ්‍යන්තු ශික්ෂයේත්
පෘථිව්‍යාං නාස්ති තද්ද්‍රව්‍යං - යද්දත්වා චානෘණී භවේත් 

ගුරුවරයෙක් ශිෂ්‍යයකුට එක් අකුරක් හෝ උගන්වා නම් ඒ ණය ගෙවා-ලිය හැකි ක්‍රමයක් මෙ මිහිපිට නැත්තේ මැ යි. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

04. 

मूर्खोपी शोघाथे यावत् - सभायां वस्त्र वेष्टितः
तावच्च शोभते मूर्खो - यावत् किन्चित् न भाषाथे  

මූර්ඛෝපි ශෝභතේ යාවත් - සභායාං වස්ත්‍ර වෙෂ්ටිතඃ
තාවච්ච ශෝභතේ මූර්ඛෝ - යාවත් කිඤ්චිත් න භාෂතේ  

හැඳ පැලැඳ ආ කල
          සබයෙහි දිලෙත් දදහු ද
කෙතෙක් වෙ ද එ දිලුම 
          මුව හස් බිඳින තෙක් ම ය   

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

05. 

अज्ञः सुखमारारध्यः - सुखतरमाराध्यते विशेषतज्ञः
ज्ञानलव दुर्विदग्धं - ब्रह्मापि नरं न रञ्जयति   

අඥඃ සුඛමාරධ්‍යඃ - සුඛතරමාරාධ්‍යතෙ විශේෂඥඃ
ඥානලව දුර්විදග්ධං - බ්‍රහ්මා'පි නරං න රඤ්ජයති

- නීති ශතකය 

නො දත් දන පහසු වෙයි තොස    කැරැවීම 
ඉනුත් වැඩි පහසු දන දත් වෙසෙසා          ම
'මමත් දනිමි' මඳ දැනැ උඩඟු වු බෝ           ම
නොවත් වෙයි බඹා වත් ඔහු            පිනැවීම  

- කුමාරතුංග මුනිදාස

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

06. 

සාහිත්‍ය සංගීත කලා විහීනඃ - සාක්ෂාත් පශුඃ පුච්ඡ විෂාණ හීනඃ
තෘණං න ඛාදන්නපි ජීවමානඃ - තද්භාගධේයං පරමං පශූනාම්

- භර්තෘහරී, සුභාෂිත සංග්‍රහ

ගීත සාහිත රස නො               දන්නේ
නැතත් කුර අං ගොනුන්        වැන්නේ
ඇයි ද උන් තණ කොළ නො කන්නේ
වාසනාව යි ඒ                 ගොනුන්නේ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

07.

යො නිරුත්තිං න ජානාති -  ජානාති පිටකත්තයං,
පදේ පදේ විකංඛෙය්‍ය - වනේ අන්ධගජෝ විය

- මොග්ගල්ලානපඤ්චිකා, කවිදප්පණනීති

නිරුත් නො මැ දත්තේ
          තෙවෙළාව උගත්ත ද
පියෙන් පියැ පැකිළේ
          වෙනෙහි අඳ ඇතකු සේ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

08.

ව්‍යාසාදීන් කවිපුංගවානනුචිතෛර්වාක්‍යෛඃ සලීලං හසන්
නුච්චෛඃ ජල්ප නිමීල්‍ය ලොචනයුගං ශ්ලෝකාන් සගර්ව පඨ
කාව්‍යං ධික්කුරු යත්පරෛර් විරචිතං ස්පර්ධස්ව සාර්ධං බුධෛඃ
යද්‍යභ්‍යර්ථයසේ ශ්‍රැතේන රහිතඃ පාණ්ඩිත්‍යමාප්තුං බලාත් 

- සුභාෂිතරත්නභාණ්ඩාගාර, කුපණ්ඩිත නින්දා 63 

හරි හමන් ඉගනීමක් නැතුව පණ්ඩිතයෙක් වෙන්න කැමති නම්, ව්‍යාසාදී ශ්‍රේෂ්ඨ කවීන් හෙළා උස් හඬින් කතා කරනු! ඇස් දෙක වහගෙන ආඩම්බරයෙන් ශ්ලෝක කියනු! අනුන් ලියූ කවිවලට නින්දා කරනු! පණ්ඩිතයන් වාදවලට කැඳවනු!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

09.

සණන්තා යන්ති කුස්සොබ්භා
තුණ්හී යාති මහෝද්ධි 

- සුත්ත නිපාත, 723 

කුඩා දිය පහරවල් හඬ නඟමින් ගලා යෙයි. මහා නදිය නිහඬ ව ම ගලා යෙයි. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

10. 

බ‍්‍රහ්මඝ්නේ ච සුරාපේ ච චෞරේ භග්නවෘතේ ශඨේ
නිෂ්කෘතිර්විහිතා සද්භිඃ කෘතඝ්නේ නාස්ති නිෂ්කෘතිඃ

බමුණන් නැසූ තැනැත්තා කෙරෙහි ද සුරා පානය කරන්නා කෙරෙහි ද සොරා කෙරෙහි ද සිල් බිදගත් තැනැත්තා කෙරෙහි ද කපටියා කෙරෙහි ද සත්පුරුෂයන් විසින් නිදහස් වීමක් දක්වා ඇතත් අකෘතඥයා කෙරෙහි නිදහස් වීමක් නැත.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

11. 

ජනිතා චෝපනේතා ච - යශ්ච විද්‍යාං ප්‍රයච්ඡති
අන්නදාතා භයත්‍රාතා - පංචෛතේ පිතරඃ ස්මෘතාඃ

උපත දෙන තැනැත්තා ය (ජනිතා), හොඳ-නරක පෙන්වා හික්මවන තැනැත්තා ය (උපනේතා), අධ්‍යාපනය දෙන තැනැත්තා ය (විද්‍යාඃ ප්‍රයච්ඡති යඃ), ආහාර දෙන තැනැත්තා ය (අන්නදාතා), ආරක්ෂාව දෙන තැනැත්තා ය (භයත්‍රාතා) මේ පස් දෙනා පියවරු යැ යි දත යුතු ය.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

12. 


නිම් නැති සැටි වුව බස් විදු            සතරේ
දිවි කල කෙටි වෙයි සරසින්      නිතොරේ
    සරු දෙය ගෙන නොම සරු දැය    අතැරේ
    තිසරකු ලෙස කිරි හැර බොන        වතුරේ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

13.

ආචාරඃ කුලමාඛ්‍යාති - දේශමාඛ්‍යාති භාෂණම්
සම්භ්‍රමඃ ස්නේහමාඛ්‍යාති - වපුරාඛ්‍යාති භෝජනම් 

හැසිරෙන සැටි පවුලේ තතු   පවසයි 
කතා බහ ද ගම් පළාත          පවසයි   
දුටු කල ඉඟි බිඟි සෙනෙහස  පවසයි 
කෑ බී දේ ගැන ඇඟපත         පවසයි 


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

14.

සුස්වරං සරසං චෛව - සරාග මධුරාක්ෂරං
සාලංකාරං ප්‍රමාණං ච - ෂඩ්විධං ගීත ලක්ෂණම්

ස්වර සහිත භාවය, රස සහිත භාවය, රාග සහිත භාවය, මධුර අක්ෂර සහිත භාවය, අලංකාර සහිත භාවය, ප්‍රමාණ සහිත භාවය යන මේවා ගීතයේ ෂඩ්විධ ලක්ෂණ වේ. 


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

15.

දේහිති වචනද්වාරාදාත්මස්ථාඃ පඤ්ච දේවතාඃ
සද්‍යෝ නිර්යාන්ති තං ත්‍යක්ත්වා හ්රී ශ්‍රී ධී ධෘති කීර්ත්‍යඃ

තමාට දෙව යි යන වචන ද්වාරයෙන් තමා තුළ වූ දෙවියෝ පස් දෙනෙක් එකෙණෙහි ම ඔහු අත හැර නික්මෙන්නේ ය; එනම් ලජ්ජාව, ශ්‍රී කාන්තාව, නුවණ, ධෛර්යය, කීර්තිය යන මොහු ය.  


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

16.

දාරිද්‍රස්‍ය පරාමූර්තිර් - යාච්ඤා න ද්‍රවිණාල්පතා
ජරද්ගව ධනශ්ශම්භුස් - තථාපි පරමේශ්වරඃ

දිළිඳු බවේ පිළිබිඹුව බැගෑපත් ව යැදීම යි; වස්තු හිඟකම නො වේ. ශිව දෙවි තෙමේ මහලු ගොනා ධනය කොට ඇත්තේ ය. එසේ ද වුවත් පරමේශ්වර ද වෙයි.



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

17.

සේවිතව්‍යෝ මහාවෘක්ෂඃ - ඵලච්ඡායා සමන්විතඃ
යදි දෛවාත් ඵලං නාස්ති - ඡායා කේන නිවායර්තේ

පල ද සෙවණ ද ඇති මහ ගසක් ම ඇසුරු කළ මනා ය. දෛවය නිසා පල නො ලැබුණේ වුව සෙවණ නම් කවුරු වලකත් ද?  


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

18. 

කාකදෘෂ්ටිඃ බකධ්යානං - ශ්වානනිද්රා තථෛව
අල්පාහාරී බ්රහ්මචාරී - විද්යාර්ථි පඤ්ච ලක්ෂණම්

කපුටු දැක්ම, කොක් දැහැන, බලු නින්ද, අඩුවෙන් කෑම, බඹසර රැක්ම යනු විද්‍යාර්ථියකු ගේ පඤ්ච ලක්ෂණය යි. 



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

19. 

සර්වේ ක්ෂයාන්තා නීචයාඃ - පතනාන්තාඃ සමුච්ඡ්රයාඃ
සංයෝගා විප්‍රයෝගාන්තා - මරණාන්තං ච ජීවිතම් 

සියලු රැස් කිරීම් ගෙවෙනසුලු ය. උසස් කම් පහත් වනසුලු ය. එක් වීම් වෙන් වනසුලු ය. ජීවිතය ද මරණය කෙළවර කොට ඇත්තේ ය. 



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

20. 

උෂ්ට්‍රාණාං ච විවාහේෂු - ගීතං ගායන්ති ගර්දභාඃ
පරස්පරං ප්‍රශංසන්ති - අහෝ රූපමහෝ ධ්වනිඃ

ඔටුවන් ගේ විවා මඟුලේ දී බූරුවෝ ගී ගයති. ඔහු තුමූ එකිනෙකා පසසති: "කවර රූසිරියක් ද! කවර හඬක් ද!" (During the marriage ceremony of camels, donkeys sing a song. Both praise each other saying "Oh, what a beautiful face! What a sweet voice!"


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

21.

කාර්යේෂු මන්ත්‍රී කරණෙෂු දක්ෂී - රූපේෂු ලක්ෂ්මී සමයාන්තරඥා
ස්නේහේෂු මාතා ශයනේෂු වේශ්‍යා - ෂඩ්භිස්තු නාරී කුලමුද්භවන්ති

කටයුත්තෙහි මන්ත්‍රිණියකට සමාන, වැඩෙහි දක්ෂ, රූපයෙන් සිරි කත කාන්තාව හා සමාන, සමයාන්තරඥානය ඇති, සෙනෙහසින් මවට සමාන, නිදි යහනේ දී වෙසඟනකට සමාන වෙන කාන්තාව පවුල බබළවයි.


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

22.

නාස්ති ගංගා සමං තොයං - නාස්ති සූර්ය සමප්‍රභා
නාස්ති පිතෘ සමො බන්ධූ - නාස්ති ස්ත්‍රී සමො රසඃ

ගංගා නම් නදිය තරම් ජලයක් නැත. සූර්යා හා සමාන ආලෝකයක් නැත. පියා හා සමාන ඥාතියෙක් නැත. ස්ත්‍රිය හා සමාන රසයක් නැත. 


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

23.

අග්නි කුම්භ සමා නාරී - ඝෘත කුම්භ සමො නරඃ
ජානුජංඝෙ නරං දෘෂ්ට්වා - කස්‍ය නිශ්චලිතං මනඃ

ගිනි සිළු බඳු ගැහැනුන් දකින විට ගිතෙල් කළ බඳු පිරිමි සිත් කෙසේ නිසල ව පවතී ද? 


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

24.

අර්ථා ගෘහේ නිවර්තන්තේ - ශ්මාසනේ මිත්‍රබාන්ධවාඃ
සුකෘතං දුෂ්කෘතං චෛව - ගච්ඡන්තමනුගච්ඡති

ධනයෝ නිවෙසෙහි නවතිති. නෑ මිතුරු පිරිස සොහොනෙහි නවතිති. කළ හොඳ නරක පමණක් යන්නහු සමඟ පැමිණේ.  

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

25.

අයං නිජඃ පරෝ චේති - ගණනා ලඝු චේත්සාම්
උදාර චර්තානාම් තු - වසුධෛව කුටුම්බකම්

'මොහු තමා ගේ එකෙක් ය; මොහු අනුන් ගේ එකෙක් ය' යනුවෙන් සැලැකීම ලඝු චින්තනයෙකි. උදාර චරිතවන්තයාට මුළු ලොව ම එක පවුලෙකි.  

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

26.

ආචිතෝති ච ශාස්ත්‍රාර්ථං - ආචාරේ ස්ථාපයත්‍යපි  
ස්වයම්ප්‍යා චරේතේ යාස්තු - ස ආචාර්ය ඉතිස්මෘතඃ
- සර්වලක්ෂණසංග්‍රහය

යම් කෙනෙක් නිරතුරු ව ශිල්ප ශාස්ත්‍ර ඥානය රැස් කෙරෙත් ද අන්‍යයන් සදාචාරයේ පිහිටුවත් ද තමනුදු ඒ අනුව හැසිරෙත් ද ඔහු තුමූ ආචාර්යවරයා නම් වෙත්. 


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

27.

කවිතාස්‌වාද විෂයේ - පදව්‍යුත්පත්තිමාත්‍රධී:
නීවීමෝක්‌ෂස්‍ය වේලායාං - යථා ක්‌ෂෞමාර්ඝචින්තකඃ

කාව්‍ය රසාස්‌වාදය කරන වේලෙහි පදයන්ගේ වාච්‍යාර්ථය පමණක්‌ ගන්නා අඥානයා පිය ළඳගේ සළු පිළි ගිලිහෙන කල්හි ඒ සළු දුපිළිවල වටිනාකම ගැන පමණක්‌ කල්පනා කරන්නකු වැනි ය.  


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

28.

නිධීනං'ව පවත්තාරං - යං පස්සෙ වජ්ජදස්සිනං
නිග්ගය්හවාදිං මෙධාවිං - තාදිසං පණ්ඩිතං භජෙ
තාදිසං භජමානස්ස - සෙය්‍යො හොති න පාපියො

වරද දක්නාසුලු, නිගා කොට බණනසුලු, යම් කලණ මිතුරකු නිදන් සල තුබූ තැන කියන්නකු වැනි කොට දක්නේ ද, එබඳු පණ්ඩිතයා සෙවුණේය. එබන්දකු සෙවුණහුට යහපතෙක් ම වන්නේ ය. අවැඩෙක් නො වන්නේ ය.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

29. 

आचार्यात् पादमादत्ते
पादं शिष्यः स्वमेधया ।
पादं सब्रह्मचारिभ्यः
पादं कालक्रमेण च ॥

ආචාර්යාත් පාදමාදත්තේ
පාදං ශිෂ්‍යඃ ස්වමේධයා
පාදං සබ්‍රහ්මචාරිභ්‍යාඃ
පාදං කාලක්‍රමේණ ච

     සිසුන් දැනුමෙන් එකක් සතරින්
ගුරුන් ගෙනි. එකක් සිය නැණින්.
ලැබේ සහපටුන් ගෙන් තවෙකක්.
අනෙක නම් කල් ඇවෑමෙනුයි.

From the teacher is learned a quarter,
a quarter from the student's own intelligence,
a quarter from fellow students,
and a quarter with the passage of time.

Monday, November 9, 2020

කුමාරතුංග මුනිදාස බෞද්ධ විරෝධියෙක් ද?

කුමාරතුංග මුනිදාසයන් බුදු, දම්, සඟ (බුද්ධ, ධම්ම, සංඝ) යන තෙරුවන වෙනුවට බස, රැස, දෙස (භාෂාව, ජාතිය, දේශය) යන තෙරුවන ආදේශ කළ හ යි බුකිවාසී කෘතක පණ්ඩිතයෝ කිහිප දෙනෙක් ම කියති. කෙනෙක් ඊට සාධක පිණිස එහෙන් මෙහෙන් අහුලාගත් අසම්බන්ධ උද්ධෘත ද දක්වති. මේ අලුත් පන්නේ විවේචකයන් කුමාරතුංග මුනිදාසයන් ගැන විනිශ්චය කිරීම පිණිස ඔවුන් ලියූ දැයක් කියවා ඇත්නම් ඒ "හත්පණ", "මඟුල් කෑම", "හීන් සැරය" පොත් තුන හැරුණු කොට "ලක් මිණි පහන් කතුවැකි" පොතත් "කුමාරතුංග ගේ සමාජ දර්ශනය" පොතත් පමණි. ඉතින් කුමරතුඟු පබඳ සයුරක් නම් එහි ඔබා පිටතට ගෙන හත් විටක් ගැසූ අස් ලොමෙක ඉතිරි වන දිය බිඳිත්ත තරමේ සුඟෙකි, ඔවුන් කියවා ඇත්තේ. ඒ නිසා ඔවුන් කියන්නේ ඔවුන් ගේ ලොකු ඔළු ගෙඩිවල හිස් බව පුරවන්නට ම මැවුණු විකාර විනා ඇත්ත නො වේ. එසේ නම් ඇත්ත කිමෙක් ද?

කුමාරතුංග මුනිදාසයෝ වනාහි යටත් විජිත සිංහල ද්වීපයේ වුසූ තාක් සියල්ලන් ම කිසි දු භේදයෙකින් තොර ව අධිරාජ්‍යවාදයට එරෙහි ජාතික ව්‍යාපාරයට එක් කොටගන්නට වෑයම් කළ කෙනෙකි. "ආගමය පෞද්ගලික යැ" යි ද "එය උවමනා විටෙක වෙනස් කළ හැකි යැ" යි ද කියා තමන් ගේ ජාතික ව්‍යාපාරය ආගමය වෙනුවට භාෂාව කේන්ද්‍ර ව ස්ථාපනය කොටගත්තේ ඒ නිසා ය. කුමාරතුංගයන් පෙන්වා දෙන පරිදි රැසක් යනු එක් පොදු බසක් කතා කිරීම නිසා සංස්කෘතික වැ ඒකාබද්ධ වූ ජන කොට්ඨාසය යි. දෙස නම් ඒ ජන කොට්ඨාසයට අයත් වාස භූමිය යි. ඒ අනුව බස නිසා රැසත්, රැස නිසා දෙසත් ඇති වන බව පැහැදිලි ය. ඒ නයින් ම බස නැසුණ හොත් රැසත්, රැස නැසුණ හොත් දෙසත් නැසෙන බව කුමාරතුංගයෝ පෙන්වා දුන් හ. එසේ වන්නේ කෙසේ දැයි මඳක් පැහැදිලි කළ යුතු ය.

බස වනාහි චින්තනයේ මාධ්‍යය යි. ඒ බව පිළිගන්නා වාග්විද්‍යාඥයෝ ද වෙති. අප සිතන්නේ බස මාධ්‍යය කොටගෙන ය. අප ලොව දකින්නේ ද බස මාධ්‍යය කොටගෙන ය. සිංහලයා එක්තරා පාටක් "තැඹිලි පාට" යනුවෙන් හඳුන්වත් දී ඉංගිරිසියා ඒ පාට ම "orange colour" යනුවෙන් හඳුන්වන්නේ ඔවුන් තමතමන් ගේ බස හරහා ලොව දක්නා නිසා ය. ඒ නිසා යම් රැසෙක බස අවුල් වුව හොත් එයින් ම ඔවුන් ගේ චින්තනයත් ලෝක දෘෂ්ටියත් අවුල් වැ යෙයි. චින්තනයත් ලෝක දෘෂ්ටියත් අවුල් වූ රැසකට කවර නම් පැවැත්මෙක් ද? මෙරට ඉතිහාසයේ කෝට්ටේ යුගයත් කොළඹ යුගයත් අතර කොටස පිරික්සා බැලීමේ දී බස අවුල් වූ හා ම රැස අවුල් වූ බවත් රැස අවුල් වූ හා ම බස අවුල් වූ බවත් ප්‍රත්‍යක්ෂ වේ. දෙස රැකීමට ඇත්තේ රැස යි. චින්තනයත් ලෝක දෘෂ්ටියත් අවුල් වූ රැසකට ඔවුන් ගේ දෙස රැකගත හෙති යි සිතනු ම විහිළුවෙකි. ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ නම් වඩුග රජු කෙරෙහි කළකිරුණු උඩරට රදලයන් ඒ රජු ඉංගිරිසින් හට කුදලා බාර දීමෙන් දෙස රැකෙනු පැතීම වනාහි රැසේ චින්තනය අවුල් වැ ගොස් කළ එක් අනුවණ කමකට නිදසුනෙකි. මේ අනුව බසත් රැසත් දෙසත් අනුපිළිවෙළින් එකිනෙක හා බැඳී ඇති සැටිත් අනුපිළිවෙළින් එකිනෙකින් රැකෙන සැටිත් පැහැදිලි ය.

කුමාරතුංග මුනිදාසයන් බස, රැස, දෙස හඳුන්වා දුන්නේ "හෙළ තෙරුවන" යනුවෙනි. බොදුනුවන් හට බුදු, දම්, සඟ යනුවෙන් තෙරුවනක් ඇත්තා සේ ආගමයෙන් බොදුනු, කිතුනු ඈ ලෙස බෙදුණු කාට වුව බස, රැස, දෙස යනුවෙන් තෙරුවනක් ඇති බව ඔහු තුමූ පෙන්වා දුන් හ; එය බොදු තෙරුවනෙන් අන්‍ය කොට ගැනීම සඳහා "හෙළ තෙරුවන" යනුවෙන් ම වෙසෙසා හැඳින්වූ හ. ඒ අනුව හෙළයාට (සිංහලයාට) හෙළ තෙරුවන ඇත්තේ ය; බොදුනුවාට (බෞද්ධයාට) බොදු තෙරුවන ඇත්තේ ය; හෙළ බොදුනුවාට (සිංහල බෞද්ධයාට) හෙළ තෙරුවනත් බොදු තෙරුවනත් දෙක ම ඇත්තේ ය.  ඒ විනා කුමාරතුංගයෝ කිසි කලෙකත් "බොදු තෙරුවන වෙනුවට හෙළ තෙරුවන ගන්නැ" යි බෞද්ධ විරෝධී ගුඩු බණ නො කී හ. කුමාරතුංගයන් එසේ කී හ යි යෙමින් මහත් භයක් හඟවාපියමින් කුමාරතුංගයනට අපහාස කරන්නෝ වනාහි මා ඉහත කී පරිදි "හත්පණ", "මඟුල් කෑම", "හීන් සැරය" පොත් තුනෙන් පටන් ගෙන "ලක් මිණි පහන් කතුවැකි" පොතත් "කුමාරතුංග ගේ සමාජ දර්ශනය" පොතත් පමණක් ප්‍රමාණ කොටගෙන කුමාරතුංගයන් අධ්‍යයනය කළ බුකිවාසි කෘතක පණ්ඩිතයෝ ය.

රට, ජාතිය, ආගමය, භාෂාව යනුවෙන් රත්න හතරක් ඇතැ යි කීවෝ අනගාරික ධර්මපාලයෝ ය. මුලින් කී රට, ජාතිය, ආගමය තුනට ඔවුන් භාෂාව එක් කොටගත්තේ පසු ව ය. එහෙත් කුමාරතුංගයන් මෙන් ඒ එකිනෙක අතර විදුහුරු සැබැඳියාවක් පෑමට ඔවුන් සමත් වූයේ නැත. ආගමය බදාගත් විට රැස එකතු වීමට වඩා බෙදීම සිදු වන නිසා යි, කුමාරතුංගයන් බස, රැස, දෙස යනුවෙන් හෙළ තෙරුවනක් පෑවේ. අනගාරික ධර්මපාලයන් ගේ ආර්ය සිංහල ව්‍යාපාරය බෞද්ධයනට මිස අන් කිසි දු ලබ්ධිකයකුට දොර ඇරුණු එකෙක් නො වී ය. ධර්මපාලයෝ ප්‍රසිද්ධියේ ම අන්‍ය ලබ්ධිකයන් හෙළා කතා පැවැත්වූ හ. මේ රටේ අයිතිය සිංහල බෞද්යධනට ම පමණක් බව ඔවුන් ගේ ස්ථාවරය වී ය. එහෙත් තමන් ගේ බස හෙළ බස (සිංහල භාෂාව) බව පිළිගන්නා තාක් බෞද්ධ, ක්‍රෛස්තව, වෛෂ්ණව, මහම්මදික, නිරාගමික කාට වුවත් තමන් හෙළ රැසට අයත් සේ සලකා ඒ නිසා ම හෙළ දෙස රැකීම පිණිස හවුල් වීමට කුමාරතුංග මුනිදාසයෝ ඉඩ හළ හ. ඒ නිසා ම එවක් පටන් මෙවක් තෙක් ම හෙළ හවුලේ බෞද්ධ, ක්‍රෛස්තව, වෛෂ්ණව, මහම්මදික, නිරාගමික කවුරුත් වූ හ; දැනුදු බෞද්ධ, ක්‍රෛස්තව, මහම්මදික, නිරාගමික අය එහි වෙති. ඒ අය බසත් රැසත් දෙසත් රකිනු පිණිස හවුලේ වෙහෙසෙති; එහෙත් ආගමය අදහන විට එය තනි තනි ව අදහති.

හෙළ හවුල වටා භේදයෙකින් තොර ව කවුරුනුත් එකතු වනු දැක ඊර්ෂ්‍යාවට පත් එවක ඇතැම් පැවිද්දෝ කුමාරතුංග මුනිදාසයන් බෞද්ධ විරෝධියකු බවත් පල්ලියේ කොන්ත්‍රාත්කරුවකු බවත් ඈ මුසා ඇද බාමින් කුමාරතුංගයන් ගේ ව්‍යාපාරය පිළිබඳ දුර්මත සමාජ ගත කළෝ ය. ඔවුන් ගේ පහරට ලක් වූ එක් ප්‍රධාන සංකල්පයක් වූයේ කුමාරතුංගයන් ගේ "හෙළ තෙරුවන" යි. ඔවුන් ගේ ඇතැම් කුහක ප්‍රතිපදාවලට කුමාරතුංගයන් ගෙන් ඉතා තදින් පහර වැදුණු නිසා කුමාරතුංගයනට බෞද්ධ විරෝධී අඩයාලම ගැසීම ඔවුනට පහසු විය. එහෙත් ගුණ නැණ එක සේ පිහිටි විදුරුපොළ පියතිස්ස, පැළෑණේ සිරි වජිරඤාණ, බළන්ගොඩ ආනන්දමෛත්‍රේය වැනි මහ නා හිමිවරු ද කෝදාගොඩ සිරි ඤාණාලෝක, වරකාගොඩ සීලරතන, සිටිනාමළුවේ සුමනරතන, තංගල්ලේ ධීරාලංකාර, මිරිස්සේ චන්දජෝති වැනි පඬි හිමිවරු ද කුමාරතුංග මුනිදාසයන් පිරිවැරූ හ. ඒ නිසා කුමාරතුංගයන් බෞද්ධ විරෝධියකු වූ බවත් කුමාරතුංගයන් හා භික්ෂූන් අතර හිතවත් කමක් නො වූ බවත් කියන කෘතක පණ්ඩිතයන් මේ කී නම්වලින් හැඳින්වෙන්නාහු බෞද්ධ භික්ෂූහු නො වූ දැ යි පැහැදිලි කළ යුතු ය.

ඒ පණ්ඩිතයෝ තුමූ බුකියේ වහසි බිණීමට නම් උපන් ගෙයි හපන්නු ය. එහෙත් තමන් ඉපැදැවූ වාදයකට පිහිට පිණිස කරුණු ඇර පාන්නැ යි ඇරියුණු කල්හි ඔහු තුමූ පොලිස් රාලහාමියකු දුටු කසිප්පුකාරයන් සේ වහා දිවැ ගොස් කැලෑ වදිති. ඔවුනට අපි අනුකම්පා කෙරෙමු.